Ayakkabı imalatının makineleşmesinden sonra tamirciliğin bitme noktasına geldiğini belirten Çevik, çırak yetişmemesinin üzüntüsünü yaşıyor. İşe başladığından beri, 43 yıldır geçimini ayakkabı ve deri yelek tamiri yaparak geçimini sağlayan Turgut Usta, emekli olmasına rağmen işine devam ediyor.
Eskiden meslek öğrenmenin ayrı bir yeri olduğunu, “altın bilezik” olarak değerlendirildiğini, şimdi ise çırak yetiştirmenin mümkün olmadığını belirten Turgut Çevik, “Bizden sonra bu işi yapacak yok. Biz meslek öğrenmek için başladık. Şimdi çırak arıyoruz, gelen yok. Olsa da hemen, 'Haftalık ne vereceksin?' diyorlar. İş öğrenmeden, alacakları parayı soruyorlar. Ben bu işe başladığımda, haftalık 10 kuruş veriyordu ustam. Dokuz yıl çıraklık yaptım. Şimdi her şey para. Emekli oldum ama mesleğime devam ediyorum. Az da olsa iş yapıyoruz.” dedi.
Paranın Kıymeti Kalmadı
Günümüzde tamir ettirmek, yamamak yerine yenisinin alındığını vurgulayan 43 yıllık kunduracı, malın ve paranın kıymetinin kalmadığını söyledi. Eskiyen ayakkabıların çöpe atıldığını belirten Çevik, “Eskiden ayakkabılar kaliteli, sağlam ve sağlıklıydı. Köselesi o kadar sağlamdı ki işlemek için akşamdan ıslamak zorunda kalırdık. Şimdi her şey suni ve sağlıksız. Zaten yırtıldı mı dikilmiyor da. Eskiden ayakkabıları diker, çivi çakar ve altlarını sağlamlaştırırdık. İnsanlar yıllarca sağlıklı olarak giyerlerdi. Şimdi yırtıldı mı atıyorlar. Ayakkabısını tamire getiren çok az.” şeklinde konuştu.
Duygu Sevimli/Çine