Sabır, hüzünlü anlarımızda yağmurlu ve fırtınalı geçen zor günlerin ardından güneşi yeniden parlayacağına inanmak, baharın yemyeşil görüntüsüyle içimizi renklendireceği günü bıkmadan beklemek demek. Sabır, acılara, haksızlıklara ses çıkarmadan kötülüklerin biteceği günü hayal etmek demek. Sabır demek, “mükafat” demek…

Hayat, yaşamımız boyunca bizi sabretmeye zorlayacağı olaylarla, sürprizlerle doludur. Herkes farklı sınavlardan geçer. Sabrımız denenir, ölçülür. Yeri gelir çocuğumuza, yuvamıza, işimize, sevdiğimize ya da sevmediğimize sabretmek zorunda kalırız. Yeri gelir bizi çok zorlayan bu hayata sabretmek zorunda kalırız. Bu sabır sınavını iyi bir puanla sonuçlandıran insanlar er ya da geç meyvesini yerler. Sabırla bıkmadan, usanmadan derslerine gayretle çalışan bir öğrenci gönlünün istediğini mutlaka kazanır. Gurbette olan bir kişi sabrederek sevdikleriyle herhangi bir gün herhangi bir yerde kucaklaşır. Kendisini üzen, kıran insanlara karşı sabredebilen kişi mutlaka kazanır. Bunları uygulamak zor gelebilir. Sabırla beklemek göründüğü kadar kolay olmayabilir ama unutmayın, yitirdiğiniz her ne ise bir bakarsınız yağmurlu bir gecede veya bir bahar sabahında karşınıza çıkmış. Usanmadan,sabırla, vefa ile bekleyin. Hayatın bir gün sizi anlayacağına inanarak bekleyin. Bir annenin çocuklarını büyütürken gösterdiği sabırla, fedakarlıkla bekleyin. Bunları uyguladığınızda bir bakacaksınız ki hayatla savaşmayı öğrenmişsiniz, bu gösterdiğiniz sabır size bir erdem kazandırmış. Çoğu insanda olmayan bir ayrıcalık kazandırmış. Olmasını çok istediğiniz dileklerinizin gerçekleşmediği anlarda hayatın sizi yenmesine fırsat vermeyin. O çok istediğiniz dilekler hemen, o dakika size karşılık vermeyebilir. Bu gibi durumlarda isyan bayraklarını çekmeyelim. “Olmuyor işte”, “başaramıyorum”, “sıkıldım”, “yeter artık” gibi cümleler isteklerimize ulaşmamızı engeller. İstediğimiz şeyler olmuyorsa ya daha iyisi olacağı için ya da gerçekten olmaması gerektiği için olmuyordur.

Hoşlanmadığımız şeyler belki de bizim için hayırlıdır. Biz, darda kaldığımız zamanlarda bize bahşedilmiş olanlarla elimizden geleni yapalım, en güzel çözümleri düşünelim ve uygulayalım. Bunun sonucunda yine bir şey olmuyorsa kendimizi yerden yere vurmanın bir anlamı yok. Çünkü direnmekle kendi iç huzurumuzu bozarız. Bırakalım hayat, bize rağmen değil, bizimle beraber aksın. Bunun dışında yaptığımız yorumlar, üzülmeler gereksizdir. Olmuyor diye üzüldüğümüz duaya gün gelir iyi ki de olmamış diye şükrederiz.

Ne güzel söylemiş Mevlana; “Yaşadığımız her hüzün, üzüntü bizi olgunlaştırır. Kaybetmek ise sabretmeyi öğretir.” Elbette ki dualarımız, dileklerimiz kaybeden taraf olmamaktan yana.

Şeyh Edebali bir seslenişinde diyor ki; “Oğul! Daima sabırlı, sebatlı ve iradene sahip olasın. Eğer bunları uygulamazsan bir sabah rüzgarında savrulur, gidersin. Öfken ile nefsin birlik olup, aklını yener.”

Biz biz olalım öfkemizin ve nefsimizin birlik içerisinde olup, aklımızı yenmesine izin vermeyelim. Biz, toprağa bir sabır tohumu atalım ve filizleneceği günü usanmadan bekleyelim…